بررسی اولویت رسانه‌ای نوجوانان و جوانان از برنامه‌های آموزشی-امنیتی پلیس

زمینه و هدف: در حال حاضر سازمان­های متولی امنیت اجتماعی از رسانه‌های مختلفی برای آموزش‌های مورد نیاز به افراد جامعه بهره می‌گیرند که آگاهی از ترجیح رسانه­ای افراد، در بهره­گیری بهینه از رسانه­ها تأثیر بسزایی دارد. از این رو پژوهش حاضر با هدف تعیین اولویت رسانه­ای نوجوانان و جوانان از برنامه­های آموزشی-امنیتی پلیس انجام پذیرفت. روش‌شناسی: روش این پژوهش از نوع ترکیبی است. جامعه‌ی هدف شامل نوجوانان و جوانان شهر همدان در سال 1397 است که در بخش کمی از طریق روش نمونه­گیری خوشه­ای چند مرحله­ای، 400 نفر و در بخش کیفی نیز با روش نمونه­گیری گلوله‌برفی، 40 نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده­ها مصاحبه و پرسشنامه محقق ساخته از نوع طیف لیکرت 5 گزینه‌ای است که روایی پرسشنامه با بهره‌گیری از نظرات هفت نفر از صاحب‌نظران حوزه رسانه و آموزش و پایایی آن نیز از طریق محاسبه آلفای کرونباخ 85/0 محاسبه گردید. یافته­ها: یافته­ها نشان داد میزان استفاده­ نوجوانان شهر همدان (میانگین16/3 و01/0p<) و جوانان (میانگین24/3 و01/0p<) از رسانه­ها بالاتر از حد متوسط است و ترجیح رسانه­ای آنها برای دریافت برنامه­های آموزشی-امنیتی پلیس، ابتدا رسانه­های دیداری- شنیداری و بعد از آن به ترتیب: چند حسی، تصویری، شنیداری، و نوشتاری است. همچنین دسترس‌پذیری، راحتی استفاده، تنوع، به روزبودن، واقع‌گرایی و تعاملی بودن به ترتیب از مهم‌ترین دلایل ترجیح رسانه­ای نوجوانان و علاقمندی، عادت رسانه­ای، جذابیت، خلاقیت، قابلیت اعتماد و باورپذیری به ترتیب از مهم‌ترین دلایل ترجیح رسانه­ای جوانان برای دریافت برنامه­های آموزشی پلیس است. نتیجه‌گیری: تمایل نوجوانان و جوانان به رسانه‌های دیداری-شنیداری به ویژه در قالب دیجیتال بیش از سایر رسانه­هاست. بنابراین نیروی انتظامی می­تواند جهت جذب مخاطب نوجوان و جوان به برنامه­های آموزشی خود، ترجیح رسانه­­­ای آنها را در انتقال برنامه­های آموزشی-امنیتی در نظر گیرد.